Şöyle biraz kafam dağılsın, bir yandan da hayatımı sorgulayayım diyorsanız Truman size göre bir film olabilir. En son 2015 Oscarlarında Yabancı Dilde En iyi Film dalında aday olan ve ülkemizde de vizyona giren “Wild Tales / Asabiyim Ben” filmiyle izlediğimiz Ricardo Darin ve Javier Camara’nın başrolde olduğu bu film bir dostluk hikayesi.
Julian (Ricardo Darin) yaşamını İspanya/Madrid’te sürdürmektedir. Fakat yakalandığı hastalık ileri derecededir ve artık yapacağı pek bir şey yoktur. Tedavi olmayı reddetmektedir ve kalan ömrünü en iyi şekilde geçirmeyi arzulamaktadır. Uzun süredir görmediği arkadaşı Tomas (Javier Camara) ona destek vermek için Kanada’dan dört günlüğüne gelir.
Filmin sakin bir temposu var. Julian her ne kadar ölüm korkusu yaşamıyor gibi bir izlenim bıraksa da içten içe sahip olduklarından ayrılacağının hüznünü yaşıyor. Aynı şekilde ona destek vermek için gelen Tomas sessiz bir seyirci misali olanı biteni izliyor ve Julian’a ayak uyduruyor.
Bu dört günlük süre iki dostu yeniden sıkı fıkı yapmıyor ya da aralarında bir sorunla birbirlerinden ayrılmıyorlar. İki dostun özlemini ve küçük maceralarını izliyoruz. Julian kafasına estiğini yapabilecek, biraz hınzır, biraz hoyrat bir karakter. Tomas ona göre daha ağırbaşlı birisi. İki oyuncu da rollerinin hakkını veriyor ve karakterlerin arasındaki belirsiz gibi görünen o güçlü bağı hissettiriyorlar.
Film ağır bir drama dönüşebilecek temaya sahipken bu yola hiç girmiyor. Aslında temelde “an”ın önemine atıf yapıyor. Yine de bu anlamda iki duygu yoğunluğu fazla olan an yaşıyoruz. Bunlar da Julian’ın oğluyla ve Tomas’la sarıldığı anlar oluyor.
Dediğim gibi kafa dağıtan ama insanın hayatına dair düşünmesinin önünü de açan bir film. Film genel olarak sıkışık veya kapalı mekânlarda geçiyor ancak bu durum karanlık bir atmosfer yaratmıyor. Sokak sahnelerinde de Madrid’te ya da Amsterdam’da olduğumuza dair önemli ayrıntılar yok. Zaten böyle bir şeye de ihtiyaç duymuyor.
Bir de filme ismini veren Julian’ın köpeği Truman’dan bahsetmek gerek. Biraz hikaye onun etrafında dönüyor aslında. Julian, ölüme hazırlık yaparken Truman’a da iyi ve mutlu olabileceği bir yuva arayışına giriyor. Filmin sonunda Julian bu arzusuna ulaşıyor, hem de duyguyu en üst noktaya taşıyacak şekilde.
Neyse biraz neşeli, biraz hüzünlü, bolca düşündürücü bu filmi tavsiye ederim.
Puan: 7.5/10
Doruk Önal – twitter.com/Sosyokopat
